Teatrzyk lalkowy

Projekt zrealizowany w ramach „Stypendium dla osób zajmujących się twórczością artystyczną, upowszechnianiem kultury oraz opieką nad zabytkami” (program Kultura Odporna) obejmował wykonanie projektu i prototypu teatrzyku lalkowego dla dzieci wraz z lalkami i dekoracjami w oparciu o trzy opowieści związane z Krakowem (O smoku wawelskim, Historia żółtej ciżemki, Legenda o miejskich gołębiach), aby przybliżyć najmłodszym historie związane z naszym pięknym miastem. Ukończony projekt spełnia swe zadanie - poprzez wspólną interakcję uczy i bawi.

Przedstawienia mogą być odgrywane na podstawie wcześniej przygotowanego scenariusza

lub poprzez improwizację na podstawie przeczytanych opowiadań, legend i historii. Praca

ze scenariuszem sprawdza się w ćwiczeniu wymowy, dykcji, i cierpliwości. Ucząc się roli – np.wierszyka, na efekt jakim będzie gotowy spektakl trzeba zatem poczekać. Improwizacja z kolei z jednej strony pozwala na potraktowanie przedstawienia jak zabawy dla widzów – sprawiając, że kolejne spektakle różnią się nieco od siebie, z drugiej natomiast potrzeba wyrażania myśli zmusza do poszukiwania słownictwa z zasobów, które już dziecko opanowało. Rodzic, czy nauczyciel przez narrację prowadzi dziecko przez opowieść, która jest odgrywana, pozostawiając mu pole do samodzielnej reakcji na dziejące się w przedstawieniu wydarzenia. Dziecko może samo interpretować opowieść, więc czasem powstaje też alternatywne zakończenie.

Przedstawione dekoracje odzwierciedlają realne elementy miasta: Rynek Główny z widokiem na kościół Mariacki, wnętrze kościoła Mariackiego wraz ołtarzem Wita Stwosza, widok na Wawel od strony Wisły, czy Sala Tronowa na Wawelu. Dziecko kojarzy ze sobą scenografię i widoki miasta ze spacerów, sprawiając ze stają się one mu bliższe. Poznaje autora wspaniałego ołtarza Mariackiego, a także dzięki narracji opiekuna historię jego powstania.

Wykonano czternaście lalek, z czego niektóre mogą grać w kilku przedstawieniach. Lalki

wykonano z masy termoutwardzalnej (Cernit) na drucikach metalowych, wygiętych u góry,

z zawiniętym końcem, wypalone elementy następne malowano farbami akrylowymi (Meimeri

Acrylico), lakierowano i pozostawiano do wyschnięcia. Tak przygotowane elementy sklejano klejem cyjanowodorowym (Kropelka) z gumkami kapeluszowymi, które sugerują ruchome przeguby kończyn, a następnie w razie potrzeby dekorowano filcem, lub innymi materiałami dla uzyskania pożądanego efektu wizualnego przedstawianej postaci.